Οι νέοι πολιτικάντηδές μας είναι εδώ (δυστυχώς)!

Μέτρα εξήγγειλε ο Καραμανλής,μέτρα ο Παπανδρέου,μέτρα κι ο Αλαβάνος.Μέτρα εκ του ασφαλούς, γιατί ο πρώτος δεν ξέρει αν θα είναι ξανά στην εξουσία,ο δεύτερος έτσι όπως είναι έχει λίγες ελπίδες κι ο τρίτος ξέρει ότι δεν πρόκειται ούτε το 2150 να μπει στην εξουσία.

Όλα λόγια κι ωραίες υποσχέσεις,που την επομένη των εκλογών θα ακούγονται σαν αντίλαλος στα αυτιά των πυροπαθών.Ακόμα βέβαια κι αν κάποιος προσπαθήσει να εφαρμόσει κάποια απο τα μέτρα αυτά,θα έρθει αντιμέτωπος με το ελληνικό "δαιμόνιο" όπως το αποκαλούμε εμείς οι ελληναράδες.Και τότε να δείτε πόσα λεφτά πραγματικά θα φτάσουν στους πραγματικά έχοντες ανάγκη...

Αυτό το "δαιμόνιο" είναι η διεθνώς γνωστή (και καλά) καπατσοσύνη που μας κάνει "κυρίαρχους του κόσμου" αλλά και ικανούς να κλέβουμε εδω και 180 κάτι χρόνια το ελληνικό κράτος...που εδώ και 180 χρόνια μας κλέβει.Ναι,το γνωστό ελληνικό κράτος!Αυτό ξέρουμε,αυτό αγαπάμε.Γιατί κακά τα ψέμματα εμείς το συντηρούμε και το θεριεύουμε.Με την ψήφο μας και τα σάλια μας στο παντελόνι του εκάστοτε "ηγέτη".Αυτή η νοοτροπία μας μας έφθασε ως εδώ.Και δεν εννοώ μόνο τις φωτιές αλλά το γενικό μπάχαλο και αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από τις απλές ηθικές αξίες.

Παλιότερα,τα παιδιά είχαν όνειρα κι ελπίδες.Ήθελαν να χτίσουν το μέλλον αυτών αλλά και της χώρας τους.Μετά ήρθαν οι σιχαμένοι οι γερολιγούρηδες Κώστας και Αντρίκος και τα κάναν ίσιωμα.Βάλαν μέχρι σήμερα αυτοί και οι απόγονοι/επίγονοί τους όσους δημοσίους υπαλλήλους έχει η Μ.Βρετανία.Η Ολυμπιακή,η ΔΕΗ,ο ΟΤΕ,ο ΟΣΕ και άλλες πολλές εταιρείες δημοσίου συμφέροντος κατέληξαν σε άνδρο αντιπαλοτήτων μεταξύ συνδικαλιστών και σε αναξιοκρατικές οντότητες ελεγχόμενες από ηγεσίες που βγαίναν ανάλογα με το επώνυμο που κυβερνούσε αυτό τον τόπο.

Μία από τα ίδια έγινε και στις καθημερινές δραστηριότητες του πολίτη,κυρίως με το Δημόσιο.Κλεψιά και μίζα κατάντησαν το δείπνο των δημοσίων υπαλλήλων μετά τον ραχάτικο,ξυσταρχιδικό αυνανισμό που ονόμαζαν 8ωρο.Αυτό το αποχαυνωτικό ηδονισμό τον παρακολουθούσαν και τα παιδιά των δημοσίων υπαλλήλων.Και συνήθως επιλέγαν να κάνουν το ίδιο που έκαναν οι γονείς τους.Τίποτα δηλαδή...

Φτάνοντας σήμερα βλέπουμε μια ανοργανωσιά κι έναν ωχαδερφισμό όχι πιά στους στρογγυλοκαθήμενους υπαλλήλους,αλλά και στην νέα γενιά.Τα όνειρα της προηγούμενης γενιάς έγιναν η οδυνυρή σκέψη της νεολαίας,να ανασκουμπωθεί και να αλλάξει τον κόσμο.Της αρκεί αυτός ο κόσμος που της χάρισαν τα κόμματα και οι γονιοί τους.Βέβαια δεν είναι όλοι έτσι.Αλλά αυτοί που είναι έτσι είναι οι πιο πιθανοί αυριανοί πολιτικοί.Γιατί εξ ορισμού οι πολιτικοί καριέρας είναι ανεπάγγελτοι.

Γουστάρουν μίζες,λένε ψέματα,κοροιδεύουν τον κοσμάκη,τάζουν,αρπάζουν και στο τέλος ησυχάζουν...Καλά θα μου πεις έτσι ήταν πάντα.Έτσι ήταν οι πιο διεφθαρμένοι πολιτικοί.Τώρα όμως αυτό επεκτείνεται και στα νέα παιδιά που σιγά σιγά αναλαμβάνουν την εξουσία.Κι αυτοί οι νέοι δείχνουν πιό "γερασμένοι" κι από τη γενιά του '40.Χωρίς οράματα,χώρις ιδεές με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που το περνάνε παπαγαλίζοντας,αντιγράφοντας και λουφάροντας(συστηματικά!) και που στο τέλος καταλήγουν άνεργοι με πτυχία, γιατί ακριβώς κανείς δεν τους είπε ότι ένα χαρτι δεν εξασφαλίζει τίποτα.

Και εκεί αρχίζει η μετατροπή του νέου που δεν βλέπει φως στο μέλλον,σε κομματικό υποχείριο αναγκασμένο να γλύφει τα ξεροκόκκαλα του αφεντικού(συμβάσεις) και να περιμένει την "κυβερνησή του" ή την "λύτρωση του".Όποιο έρθει πιο σύντομα...

Καταλήγοντας ,είναι φρόνιμο να σκεφτούμε και αισιόδοξα για αυτούς που πασχίζουν ειλικρινά,ήσυχα και αυθόρμητα για την βελτίωση της ζωής τους και των συνανθρώπων τους.Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό.Γιατί μάθαν ότι το ελληνικό δαιμόνιο είναι τις περισσότερες φορές μια ανατολίτικη κουτοπονηριά κατάλοιπο παλιότερων χρόνων.

Μην ψάξετε πάντως να τους βρείτε μες στις ηγεσίες των πολιτικών παρατάξεων,νεολαίων και φοιτητικών.Γιατί και για αυτούς η πολιτική όσο ξεπονηρεύουν τίς περισσότερες φορές καταντά επάγγελμα προς δρέψην των προσωπικών τους φιλοδοξιών ,κι όχι προς την επίτευξη κοινωνικών οραμάτων για την καθημερινή βελτίωση της ζωής.

Για αυτό κι όταν αποτυγχάνουν παταγωδώς σε κάτι επιμένουν να συνέχισουν να κάνουν το ίδιο.Γιατι δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο!