Γεννήθηκε στη Λευκάδα και σπούδασε στην Νομική Σχολή της Αθήνας. Δεν αποφοίτησε ποτέ μα ασχολήθηκε με την ανάγνωση ποίησης και φιλοσοφίας. Παντρεέται την Εβα Πάλμερ το 1907 και το 1909 δημιουργεί την πρώτη ποιητική συλλογή του.Καθόλη την διάρκεια των δεκαετιών του '10 και του '20 δημιουργούσε συνεχώς άξιοθαύμαστα ποιητικά και λογοτεχνικά έργα.Το 1927 οργανώνει με δικά του έξοδα τις "Δελφικές Εορτές" μαζί με άλλες εκδηλώσεις που στόχο είχαν την ανάδειξη του αρχαιοελληνικού πνεύματος.Αυτή η αναβιώση της ένδοξου παρελθόντος είχαν ως αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή του και τον χωρισμό του με την γυναίκα του.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Σικελιανός έδωσε φως στο σκοτάδι της βαρβαρικής κατοχής με το ποίημα και τον επιτάφιο λόγο κατά την κηδεία του Κωστή Παλαμά.Tο 1946 εξελέγη πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών ενώ το 1949 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νομπέλ.Ο Άγγελος Σικελιανός πέθανε στην Αθήνα το 1951 και τάφηκε στους Δελφούς.
Ένα γεγονός που δεν είναι γνωστό τοις πάσοι, είναι η συγγραφή μίας επιστολής η οποία, κατά την ταπεινή αποψή μου,δείχνει το μεγαλείο του ως ανθρώπου πρωτευόντως και ως καλλιτέχνη δευτερευόντως.Αυτή την επιστολή την υπέγραψαν Επιφανείς Αθηναίοι και την παρέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός στον στρατηγό Στρουπ της Γερμανικής Κατοχικής Διοίκησης.Αυτή έγραφε(σε ελεύθερη μετάφραση από αγγλική έκδοση):
"Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Ακαδημαικος Κόσμος του Ελληνικού Έθνους διαμαρτύρονται εναντίον των διώξεων.Ο Ελληνικός Λαός θλίβεται βαθύτατα μαθαίνοντας ότι οι Γερμανικές Κατοχικές Δυνάμεις έχουν ήδη ξεκινήσει ένα πρόγραμμα σταδιακής απέλασης της Ελληνικής Εβραικής κοινότητας και ότι ήδη η πρώτη ομάδα των απελασθέντων βρίσκεται καθ'οδόν προς την Πολωνία.
Βάσει των όρων της εκεχειρίας,όλοι οι Έλληνες πολίτες,χωρίς την διάκριση φυλής ή θρησκείας, θα αντιμετώπιζαν την ίδια συμπεριφορά από τις Κατοχικές Αρχές.Οι Έλληνες Εβραίοι έχουν αποδείξει εαυτούς, πολύτιμους παράγοντες στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας και νομοταγείς πολίτες με πλήρη συνείδηση του εθνικού καθηκόντος.Έχουν θυσιαστεί για την Ελλάδα ,ενώ πάντα βρίσκονταν στις πρωτες γραμμές των αγώνων του Ελληνικού Έθνους κατά την υπεράσπιση των αναφαίρετων ιστορικών δικαιωμάτων του.
Στην εθνική συνειδησή μας,όλα τα παιδιά της Μάνας Ελλάδας είναι μία αδιαχώριστη ενότητα:είναι ισότιμα μέλη του Έθνους αδιάφορα από την θρησκεία τους.Η ιερή θρησκεία μας δεν αναγνωρίζει ούτε ανώτερες ή κατώτερες "ποιότητες" βάσει θρησκείας ή εθνικότητας, και όπως λέγεται "Δεν υπαρχέι ούτε Εβραίος,ούτε Έλληνας",και καταδικάζει οποιαδήποτε προσπάθεια διάκρισης ή δημιουργίας φυλετικών ή θρησκευτικών διαφορών.Η κοινή μας μοίρα σε περιόδους εθνικής ατυχίας έχει δημιουργήσει άρρηκτους δεσμούς μεταξύ όλων των Ελλήνων πολιτών,χωρίς εξαίρεση και ασχέτως φυλής.
Επί του παρόντος είμαστε ανήσυχοι για την μοίρα 60.000 απο τους συμπολίτες μας που είναι Εβραίοι...ζήσαμε μαζί και στην σκλαβιά και στην ελευθερία και εκτιμούμε τα αισθήματά τους,την αδερφική στάση τους,την οικονομική δραστηριοτητά τους και πάνω απο όλα τον ακλόνητο πατριωτισμό τους"
Τέτοια επιστολή διαμαρτυρίας κατά του Ολοκαυτώματος δεν υπήρξε σε καμία κατεχόμενη χώρα, όπως και η ανοιχτή καταδίκη του σχεδίου αυτού, από άμβωνος, μετά την εκκλησιαστική λειτουργία,όπως έγινε μετά απο εντολή του Δαμασκηνού.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής,οι Ναζί συγκεντρωσαν την πλειονότητα του Εβραικού πληθυσμού της Ελλάδας με προορισμό έναν φρικτο θάνατο στα κρεματόρια...Η Θεσσαλονίκη ως πρωτεύουσα του Εβραικού Ελληνισμού ένιωσε πρώτη την μάστιγα και αυτο βοήθησε την Αθηναική Εβραική κοινότητα να λάβει τα μέτρα της.Μεσά σε αυτά η έκδοση πλαστών εγγράφων βαπτίσεως από την Εκκλησία και 27.000 πλαστών ταυτοτήτων εκ μέρους της Ελληνικής Χωροφυλακής.Πολλοί απλοί άνθρωποι έδωσαν τα σπίτια τους για καταφύγιο.Πανω απο 600 κληρικοί συνελήφθησαν εξαιτίας των θυσιών τους για τους Εβραίους αδερφούς τους.Ο ίδιος ο Δαμασκηνός απειλήθηκε με εκτέλεση απο τον στρατηγο Στρουπ,στον οποίο αποκρίθηκε ότι είναι προτιμότερο να τον κρεμάσει καθ'όσον αυτή ηταν η παράδοση.
Αυτά ήταν τα λόγια όχι μόνο του Σικελιανού,αλλά και οι σκέψεις των περισσοτέρων Ελλήνων που γνωρίζοντας απο διώξεις και καταστροφές συμπαραστάθηκαν όσοι και όσο μπορούσαν στην Τελική Λύση του ναζιστικού καθεστώτος,κληρικοί και λαικοί. Υπηρξαν και βέβαια οι μελανές εξαιρέσεις,όμως αυτές όντας σκουρόχρωμες εξαφανίστηκαν στις μουτζούρες της Ιστορίας.Όπως εξαφανίζονται και οι μικρόψυχοι και εγωιστές στην συνείδηση όλων,είτε ως ζώντες,είτε ως θανώντες.
Πρέπει να τιμούμε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν ή αγωνίστηκαν για αυτούς που διώχθησαν με μόνο κριτήριο την θρησκεία τους ,και τότε αλλα και τώρα, και ας σκεφτούμε την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα ας θυμηθούμε τον Α. Σικελιανό και ως άνθρωπο των γραμμάτων,αλλά και ως ΑΝΘΡΩΠΟ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου