Γαμ.. την Επαναστασή μας μέσα!

Όλα τα'χε η μαριορή ο φερετζές της έλειπε...Έχετε δει τα χάλια μας τελευταία και σαν έθνος και σαν κράτος;

Σαν έθνος είμαστε μια χούφτα άνθρωποι κολλημένοι με τα "ένδοξα μεγαλεία",οπισθοδρομικοί,συντηρητικοί(όχι πολιτικά αλλά νοητικά),υπερφίαλοι και εαυτούληδες.

Σαν κράτος είμαστε χρεωκοπημένοι (πολιτικά,κοινωνικά,θεσμικά) ,αναπτυξιακά βραδύποροι και κουτοπόνηροι ως γνήσια Ψωροκώσταινα.

Ζούμε μες στην ξεφτίλα κάθε μέρα με τους αποπάνω να μας κοροιδεύουν κατάμουτρα ή να μας κλέβουν, ή και τα δύο.Και κάθε επετειο πρέπει να υποφέρουμε και τις μπούρδες τους για "εθνική ανεξαρτησία(πουτανάκια των Αμερικανοευρωπαίων),εθνική ομοψυχία (την βλέπουμε κάθε μέρα στους δρόμους) και εθνική πρόοδο(εδώ μπορείτε να γελασετε)".

Οι επαναστάσεις γίναν από πολλούς των οποίων ηγήθηκαν οι ανδρείοι (όχι απαραίτητα άριστοι). Των ανδρείων την δόξα και τιμή κλέψαν κυριολεκτικά οι λίγοι θρασύδειλοι και πονηροί τοπάρχες,εθνάρχες,κτλ. Μετά το '21 που οι πολιτικοί παρέδωσαν την Ελλαδίτσα στον Ιμπραήμ για ένα καπρίτσιο εξουσίας, αυτοί οι ίδιοι προδότες χρεωκοπήσαν την χώρα με το δουλικό τους ανάστημα. Αυτών οι απόγονοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο(εξ αίματος ή νοοτροπίας) ακόμα μας κυβερνούν.

Ακόμα είναι "μικροί",ακόμα είναι δουλικοί και υποτελείς,ακόμα βαυκαλίζονται με όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον τους. Καμία σχέση δεν έχουν αυτοί με τους αγώνες,τις θυσίες και τα οράματα του Έλληνα.Αυτοί απλώς καπηλεύονται τους καρπούς αυτών των αγώνων προς ιδίον όφελος.Ποιός Παπανδρέου πολέμησε στον ΕΑΜ ή στον ΕΔΕΣ και ποιός Καραμανλής μόχθησε από το Παρίσι για να πέσει η χόυντα;Οι ανέξοδοι και άκοποι αγώνες είναι trademark των φυλάρχων μας.

Ας το βουλώσουν λοιπόν για μία μέρα.Αυτές τις μέρες μνήμης,χαράς και αισιοδοξίας ας σκεφτούμε σιωπηλά όλα όσα έκαναν οι πρόγονοί μας που αγωνίστηκαν σε ολους τους εθνικούς αγώνες κι ας τους τιμήσουμε μες στις καρδιές μας με την ευγνωμοσύνη που τους αξίζει για τις θυσίες που έκαναν.Χωρίς παρελάσεις,χωρίς επιδείξεις και εξέδρες VIPS και χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Η εθνική ιστορική μνήμη δεν θέλει κραυγές και φανφαρονισμούς...χρειάζεται περισυλλογή και ταπεινοφροσύνη.Και κάτι ακόμα...ας μπορέσει πιά αυτή η μνήμη να μας οδηγήσει σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο σε έξοδο από το τέλμα που έχουμε περιέλθει...