Ένα ταξίδι τελειώνει, μα αρχίζει ένα άλλο...

Ένας κύκλος στην ζωή ενός ατόμου πρέπει να κλείνει πάντα με χαρά και ενθουσιασμό. Χάρά για τις αλλαγές που θα επέλθουν και ενθουσιασμό για τις καινούργιες εμπειρίες! Έτσι ακριβώς βίωσα κι εγώ το τέλος των σπουδών μου στην Αλβιώνα. Και ειδικά ο συνδυασμός με το ταξίδι διαμέσου της Ευρώπη,ήταν αυτός ο οποίος πανηγυρικά συμβόλιζε την αποδέσμευση από τα δεσμά του νησιού της βροχής. Και αυτό έγινε συνειδητό όταν αναδυόμενος από το τούνελ της Μάγχης βρέθηκα από το συννεφιασμένο Folkestone στο ηλιόλουστο Calais.

Οι υπόλοιπες μέρες κυλίσαν άλλοτε γρήγορα,άλλοτε αργά,πότε κρύο,πότε ζέστη. Κάποιες φορές το ταξίδι είχε κενά,κυρίως όταν βρισκόμαστε στο τραίνο ενώ κάποιες άλλες φορές γέμιζε με διασκέδαση και μαλακίες που μόνο αγόρια από 15-25 μπορούν να κάνουν! Προς το τέλος του ταξιδιού επήλθε η περισυλλογή(από μέρους μου τουλάχιστον). Για υπαρξιακά ζητήματα αλλά και πιό επιφανειακά. Είχα ξεκόψει από τις σπουδές και την χαλαρότητα αυτών των χρόνων και το μέλλον ήταν αβέβαιο. Μέχρι που στην διαδρομή με το τραίνο από Πάτρα προς Αθήνα,αντίκρυσα τον ήλιο να βγαίνει από την μεριά των Δελφών. Αυτός ο αδύναμος ήλιος φώτισε την καρδιά μου και την μέλλουσα ζωή μου.

Ο κόσμος είχε ξυπνήσει, τα παιδιά πήγαιναν σχολείο, τα ζώα περιφέρονταν κι εγώ σαν μόνος μου μες στο βαγόνι, απορροφημένος από τις σκέψεις μου, κατάλαβα ότι έφτασα στο "λιμάνι" μου κι ότι όλα στο τέλος θα γίνουν ορατά, είτε αυτά είναι λύσεις στα προβλήματα μου είτε απαντήσεις στα ερωτηματά μου. Το λιμάνι μου αυτό δεν είναι μόνο η Ελλάδα με τις ομορφιές της που τόσο μου έλειψε, αλλά και η οικογενειά μου, οι παιδικοί μου φίλοι και αυτοί οι "τρελοί" Νεοέλληνες!

Ήρθα κι εγώ λοιπόν με χαρά κι ενθουσιασμό στο "λιμάνι" μου, αποφασισμένος να αλλάξω εγώ τις καταστάσεις κι όχι να παρασυρθώ από αυτές, όσο ουτοπικό και αφελές κι αν αυτό ακούγεται. Πάντα όμως κοιτώντας πίσω, ενώ προχωρώ προς τα εμπρός! Γιατί αν καταφέρεις να καταλάβεις τι έφταιξε και πήγαινες στραβά τόσο καιρο, αποκτάς τη δυνατότητα να διορθώσεις την πορεία και να φτάσεις στο λιμάνι σου.

Αν όμως αποκόμισα από αυτή την περιήγηση είναι οτί ο προορισμός (το "λιμάνι") είναι εξίσου σημαντικός με το ταξίδι... Απλά το ταξίδι δίνει πιο πολλές χαρές και λύπες και κάνει τον προορισμό να φαίνεται πιο γλυκός. Όπως ακριβώς κι ο Οδυσσέας έψαχνε την Ιθάκη του μέσα από αυτό το απέραντο ταξιδεμά του.

Στο επόμενο πόστ θα ακολουθήσει μία αναλυτική εξιστόρηση της 16ήμερης εξόρμησης στις πεδιάδες και τις θάλασσες της Ευρώπης...